Ο Paul Mescal είναι στο επίκεντρο της πολυαναμενόμενης συνέχειας του Gladiator ΙΙ του Ridley Scott, η οποία ισορροπεί ανάμεσα στο συναισθηματικό δράμα και τα κοινωνικά θέματα, με φόντο το απόλυτο θέαμα δράσης.

Πώς να μην αγαπήσεις μια ταινία που έχει σπαθιά, σανδάλια, καρχαρίες στο πλημμυρισμένο ρωμαϊκό Κολοσσαίο, τον Denzel Washington με χιτώνα και τον Paul Mescal να δαγκώνει έναν μπαμπουίνο; Υπάρχουν, βέβαια, πολύ περισσότερα από αυτά στο συναρπαστικό και διασκεδαστικό σίκουελ του Ridley Scott για τον Μονομάχο, που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Γεμάτο θέαμα και θεαματικές ερμηνείες, ο Μονομάχος ΙΙ είναι μακράν η καλύτερη popcorn ταινία της χρονιάς.

Ο Paul Mescal -μια αντιφατική επιλογή καθώς είναι γνωστός για τους ευαίσθητους ρόλους που έπαιξε στις ταινίες Normal People και Aftersun- είναι η μαγεία της ταινίας, έχοντας την ίδια δύναμη και τον ίδιο μαγνητισμό που έφερε ο Russell Crowe στην πρώτη ταινία.

Ο Μονομάχος ΙΙ έχει άμεση σύνδεση με την προηγούμενη ταινία, στην οποία ο μονομάχος Maximus και ο μοχθηρός Καίσαρας Commodus (Χοακίν Φοίνιξ) μάχονταν μέχρι θανάτου στο Κολοσσαίο. Ο Lucius, ο γιος του Maximus με την αδελφή του Commodus, Lucilla (Connie Nielsen, που επιστρέφει σε αυτόν τον ρόλο εδώ) ήταν τότε ένα μικρό αγόρι που είχε σταλεί μακριά από τη Ρώμη για την ασφάλειά του. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, εδώ τον υποδύεται ο Mescal, πιο μυώδης από ό,τι συνήθως, αλλά ευτυχώς όχι τόσο φουσκωμένος όπως στις καρτουνίστικες αναλογίες ενός χαρακτήρα της Marvel.

Ο Lucius έχει ενηλικιωθεί στη Νουμιδία της βόρειας Αφρικής και σύντομα βυθίζεται στον πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων εισβολέων. Ο Ridley Scott έχει τον απόλυτο έλεγχο των σκηνών δράσης, και το αποδεικνύει αυτό με μια εξωφρενική εναρκτήρια μάχη. Οι Νουμιδιανοί εκτοξεύουν μπάλες φωτιάς προς τα ρωμαϊκά πλοία που πλησιάζουν, τα ρωμαϊκά βέλη πετούν προς τις πολεμίστρες των Νουμιδιανών, η πολεμίστρια σύζυγος του Lucius σκοτώνεται, και ο ίδιος συλλαμβάνεται και οδηγείται προς τη Ρώμη, ορκισμένος να εκδικηθεί τον στρατηγό της αυτοκρατορίας Acacius (Pedro Pascal).

Η Ρώμη στην οποία επιστρέφει είναι πιο πολύχρωμη και σκοτεινή από ποτέ. Τώρα υπάρχουν δύο παρακμιακοί αυτοκράτορες που κυβερνούν από κοινού χωρίς να υπολογίζουν τον λαό τους. Ο Joseph Quinn είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικός, αθόρυβα έντονος και τρομακτικός ως Geta, ο εξυπνότερος και επομένως πιο επικίνδυνος από τους δύο. Ο Fred Hechinger είναι ο άγριος, εκτός ελέγχου Caracella.

Ο Washington υποδύεται τον αινιγματικό Macrinus, έναν πλούσιο επιχειρηματία και ιδιοκτήτη μονομάχων που αγοράζει τον Lucius. Με κοσμήματα σε κάθε του δάχτυλο και χρυσές αλυσίδες στο λαιμό του, προσεγγίζει το ρόλο με απόλυτο κέφι και υπερβολική απόδοση, καθώς ο Macrinus έχει βάλει ως στόχο την εξουσία. Οι θαυμαστές του Pascal μπορεί να απογοητευτούν από τον σχετικά μικρότερο ρόλο του και την υποτονική ερμηνεία του. Δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση, παρόλο που αποδεικνύεται ότι ο Acacius είναι παντρεμένος με τη Lucilla και μοιράζεται την επιθυμία της να εκθρονίσει τους παράφρονες, αιμοδιψείς αυτοκράτορες.

Στις σκηνές μεγάλης δράσης στην αρένα, ο σκηνοθέτης βγάζει όλα τα δυνατά του χαρτιά. Ένας Ρωμαίος μπαίνει καβάλα σε έναν ρινόκερο, τίγρεις και μπαμπουίνοι εξαπολύονται εναντίον του Lucius κι των άλλων μονομάχων, που αποκαλούνται βάρβαροι. Ο Lucius είναι τόσο άγριος που μασάει το τριχωτό χέρι ενός μπαμπουίνου. Από κοντά αυτοί οι μπαμπουίνοι είναι εμφανώς ψεύτικοι – ένα αδύναμο σημείο στα ειδικά εφέ.

Αλλά ο Scott ξέρει πότε να δώσει στον Mescal τα κοντινά πλάνα που του επιτρέπουν να λάμψει, αποπνέοντας την αποφασιστικότητα και τον θυμό του Lucius. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις προκλητικές συνομιλίες του με τον Macrinus, ο οποίος δεν γνωρίζει ακόμη ότι ο Lucius είναι ο κληρονόμος της αυτοκρατορίας. Η ευφυής ερμηνεία του Mescal ανεβάζει το επίπεδο της ταινίας πέρα από τις βίαιες μάχες.

Οι περισσότεροι θεατές θα γνωρίζουν, όπως αποκαλύπτει το τρέιλερ της ταινίας, ότι ο Lucius είναι ο γιος του Maximus, οπότε είμαστε πολύ πιο μπροστά από τους περισσότερους χαρακτήρες. Αλλά μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές είναι όταν η Lucilla αναγνωρίζει τον μονομάχο ως γιο της και τον επισκέπτεται στο κελί του που μοιάζει με φυλακή, μια συνάντηση που αψηφά τις εύκολες προσδοκίες.

Καθώς η ταινία οδεύει προς την τελική μάχη, το επίπεδο του αγώνα και της αγωνίας κορυφώνεται. Πέρα από την εύπεμπτη εντυπωσιακή δράση, η ταινία πραγματεύεται το θέμα της πολιτικής εξουσίας, ποιος την ασκεί και πώς.

Στην ερώτηση των New York Times αν βλέπει μια σύνδεση μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του και του πολιτικού κόσμου σήμερα, ο Scott απάντησε ευθέως: «Ναι. Αν δεν το προσέξουμε, θα γίνουμε χειρότεροι. Προσπαθώ να το κρατήσω αυτό στο προσκήνιο» πρόσθεσε, επισημαίνοντας κάποιες από τις ερωτήσεις του Lucius σχετικά με τις αξίες της Ρώμης. «Έτσι αντιμετωπίζει η Ρώμη τους ήρωές της;» φωνάζει ο Lucius από την αρένα όταν ένας από αυτούς σκοτώνεται.

Αυτό το κοινωνικό θέμα ήταν εμφανές και στην πρώτη ταινία, όπου ο πολιτικοποιημένος γερουσιαστής Gracchus (Derek Jacobi, ο οποίος επιστρέφει για λίγο) προειδοποιεί να μην υποτιμάται η ρηχότητα του όχλου. «Θα τους φέρει τον θάνατο και θα τον αγαπήσουν γι’ αυτό», λέει για τον Commodus. Στον Μονομάχο ΙΙ, η Lucilla λέει: «Ο λαός έχει κουραστεί από την τρέλα, την τυραννία». Το ποιος από τους δύο έχει δίκιο είναι το ανοιχτό ερώτημα της συνέχειας, καθώς ο Lucius μιλάει για το όνειρο του παππού του για μια Ρωμαϊκή Δημοκρατία και ρωτάει τους πολίτες: «Τολμάμε να ξαναχτίσουμε αυτό το όνειρο μαζί;»

Αν είμαστε τυχεροί, ο Scott μπορεί να έχει μια απάντηση. Όπως δήλωσε στο The Hollywood Reporter, το Gladiator III θα είναι εμπνευσμένο από τον Νονό ΙΙ. Από τα χείλη του και στων Ρωμαίων Θεών το αυτί.

Με πληροφορίες από BBC