Σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα του πολύαναμενόμενου Gladiator II, ο Paul Mescal συναντά τον σκηνοθέτη Andrew Haigh για μια συζήτηση γύρω από τη συγκλονιστική ταινία τους, All of Us Strangers.

Έχοντας ήδη τρία χρόνια στο θεατρικό σανίδι του Δουβλίνου, ο Ιρλανδός ηθοποιός τράβηξε την προσοχή που του άξιζε τον Απρίλιο του 2020, όταν έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο, σε σκηνοθεσία Lenny Abrahamson, στην επιτυχημένη μεταφορά του Normal People, του bestseller μυθιστορήματος της Sally Rooney. Η σειρά που στρίμαρε περισσότερο στο BBC εκείνη τη χρονιά ήταν το εφαλτήριο για την εκτόξευση της καριέρας του Mescal, ο οποίος δεν κοίταξε ποτέ ξανά κάτω, αφού ο ρόλος του παράξενου εφήβου, Connell, τού χάρισε και μια υποψηφιότητα για Emmy και ένα Bafta.

Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, μοιραία ακολούθησαν η πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλου μήκους ταινία, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Maggie Gyllenhaal με το The Lost Daughter, αλλά και τα God’s Creatures, Aftersun (για το οποίο κέρδισε υποψηφιότητα Όσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου), Carmen πριν έρθει το Foe και φυσικά το αριστουργηματικό All of Us Strangers το οποίο έπεισε πλέον και τον πιο δύσπιστο με τον πιο τραγικό τρόπο, πως ο Mescal είναι ένα σπάνιο ταλέντο με την ικανότητα να γοητεύει και να ραγίζει καρδιές με μια ματιά προς τα κάτω.

Σε σκηνοθεσία Andrew Haigh, το All of Us Strangers αφηγείται την ιστορία του Adam (Andrew Scott), ο οποίος, όταν ερωτεύεται τον Harry (Mescal), αρχίζει να εξερευνά μια τραγωδία που έχει πέσει σαν μεγάλη σκιά πάνω από τη ζωή του. Όλα ξεδιπλώνονται με ιλιγγιώδη ρυθμό ανάμεσα σε φαντασία και πραγματικότητα, καθώς ο Adam μία «επισκέπτεται» τους νεκρούς γονείς του και μία παραδίνεται σε όλα εκείνα τα συναισθήματα που ξυπνά το ξεκίνημα μιας νέας σεξουαλικής σχέσης.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης, γνωστός για την οικειότητα και το συναισθηματικό βάρος των έργων του, παραδίδει -μέσω του Mescal- στο κοινό, ένα αριστούργημα που στοιχειώνει και συγκινεί τους θεατές όσο καμία άλλη ταινία φέτος.

Η νέα συνάντηση

Οι δυο τους βρέθηκαν ξανά, στις σελίδες του AnOther Magazine, όπου μίλησαν για τη ριζοσπαστική τρυφερότητα της νέας τους ταινίας, αποκαλύπτοντας τι χρειάζεται για να εκφράσουν την εσωτερική τους σύγκρουση με τη λεπτή αυτοσυγκράτηση που τους χαρακτηρίζει. Είναι η πρώτη φορά που είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί δημοσίως για το βραβευμένο All of Us Strangers.

Αφού συμφωνούν πως το διάστημα που ακολουθεί μετά την κυκλοφορία της ταινίας είναι τρομακτικό, ο Andrew Haigh εξομολογείται πως δημιούργησε την ταινία εξαρχής για να συνδεθεί με τους ανθρώπους, ενώ ο Mescal χαρακτήρισε το σενάριο ό,τι καλύτερο έχει διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό. Άφησε μάλιστα έκπληκτο τον Haigh που από την πρώτη στιγμή τον ενδιέφερε ο ρόλος του Harry. Έναν ρόλο που άλλοι (λίγοι) ηθοποιοί απέρριψαν πριν καταλήξει σε αυτόν.

«Αυτός ο χαρακτήρας είχε την ίδια επίδραση σε μένα με άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους που έχω παίξει. Ήταν όλα εκεί, στο σενάριο. Αυτός ο ρόλος τα είχε όλα», λέει ο Mescal. Tη στιγμή που είναι στην πόρτα του Adam, μπορείς να καταλάβεις τον πόνο, τη λαχτάρα, την ανάγκη που έχει ο Harry, καθώς όλα κρύβονται στα λόγια και τις χειρονομίες του.

Μια σκηνή τόσο σημαντική που η ταινία δεν θα λειτουργούσε χωρίς αυτήν.

«Μπορώ να πω ότι αυτή η σκηνή είναι μια από τις αγαπημένες μου σε όλη μου την καριέρα. Θυμάμαι ότι όταν τη διάβασα, σκέφτηκα ότι θα μπορούσες να περάσεις μια εβδομάδα σε αυτή τη σκηνή – υπάρχουν ατελείωτοι δρόμοι που θα μπορούσες να πάρεις. Και είμαι τόσο χαρούμενος με το πώς βγήκε – είναι ο τέλειος συνδυασμός επικίνδυνου και σέξι και λυπημένου, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο πιο κομμάτι υπερισχύει», προσθέτει.

«Προσπάθησα να μην σκέφτομαι πάρα πολύ όσο έκανα την ταινία γιατί είναι πραγματικά επικίνδυνο να σκέφτεσαι πώς θα το πάρει ο κόσμος και τι θα καταλήξουν να ρωτούν οι άνθρωποι. Νομίζω ότι θα κατέληγα φοβισμένος. Αλλά ένα από τα πράγματα που προσπάθησα να καταλάβω είναι “γιατί θέλω να κάνω ταινίες;”», εξομολογήθηκε από την πλευρά του ο Haigh, σημειώνοντας πως αν και είναι τόσο οδυνηρό, «για οποιονδήποτε εργάζεται στον κινηματογράφο, υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μας που πιθανότατα το κάνει επειδή θέλεις απλώς να σε αγαπήσει ο κόσμος».

Το άγχος στο γύρισμα

Όσο για τη σκηνή στην οποία είχε το περισσότερο άγχος ο Mescal, δεν ήταν άλλη από αυτή στο διαμέρισμα του Harry προς το τέλος της ταινίας.

«Είχα άγχος για την ερμηνεία – είχα δει πόσο όμορφη ήταν η δουλειά με τον Andrew και έλεγα: “Μπαίνουμε στα τελευταία δύο λεπτά της ταινίας και αν το γ@μ#%, φταίω εγώ”. Αλλά είναι από εκείνες τις λίγες στιγμές που ο Harry γίνεται το επίκεντρο της ταινίας για ένα δευτερόλεπτο», εκμυστηρεύτηκε.

«Σίγουρα έκρυψες καλά αυτό το άγχος. Και έσκισες. Είναι αποκαρδιωτικό. Λατρεύω επίσης τη σκηνή ανάμεσα σε εσένα και τον Andrew στο κρεβάτι στα μισά της ταινίας. Δεν μπορώ να σας πω πόσο όμορφοι είστε και οι δύο σε αυτήν τη σκηνή. Νιώθω ότι προσπάθησα να αποτυπώσω πολύ την οικειότητα, αλλά συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο εδώ, ο τρόπος που σας βλέπουμε να ανοίγεστε ο ένας στον άλλον. Είναι τόσο λεπτός και τρυφερός, ο τρόπος που κρύβεσαι και αποκαλύπτεσαι», απάντησε ο Haigh.

Paul Mescal X AnotherMan

16 Images

«Αλλά αυτό είναι που μου αρέσει και στo σενάριο. Έχουμε δει εκδοχές αυτών των σκηνών σε ταινίες όπου ένας χαρακτήρας καταπιέζει ή κρύβει αυτό που νιώθει μέσα από ένα χαμόγελο. Αλλά το διαφορετικό σε αυτήν τη σκηνή είναι ότι υπάρχει κάποιος στην άλλη πλευρά του κρεβατιού που τον αγαπά και του λέει ότι δεν είναι εντάξει να το κάνει αυτό. Και αυτό που με στενοχωρεί τόσο πολύ σε αυτή τη σκηνή είναι ότι ο Harry λέει: “Είμαι περιθωριοποιημένος από την οικογένειά μου κ.λπ.… αλλά είναι μια χαρά”. Και η ατάκα που με καταστρέφει είναι όταν ο Adam λέει, “Μα γιατί; Είναι εντάξει” Είναι μια τόσο απλή ατάκα», συμπλήρωσε ο Mescal.

«Έχει να κάνει με το να ξέρεις ότι κάποιος νοιάζεται αρκετά για σένα για να πιέσεις λίγο πιο βαθιά. Είναι αυτή η εκπνοή σου ως απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, ένα γέλιο, μια χειρονομία και μετά τεντώνεσαι. Είναι μια από τις αγαπημένες μου στιγμές στην ταινία. Είμαστε τόσο κοντά στο πρόσωπό σας, αρκετά κοντά για να δούμε το μυαλό του Harry να λειτουργεί, ρωτώντας τον εαυτό του αν μπορεί να εμβαθύνει σε αυτήν τη σχέση. Είναι εκείνες οι στιγμές που έχω εμμονή να προσπαθώ να απαθανατίσω», εξηγεί ο Haigh.

Διαβασε ακομα

All of Us Strangers: Η πιο σπαρακτική ταινία της χρονιάς έχει ατζέντα

«Δεν είναι κάτι για το οποίο νομίζω ότι μπορείς να προετοιμαστείς ως ηθοποιός. Δεν μπορείς να πας σπίτι και να κάνεις τα μαθήματά σου και να πεις: “Όταν το πει αυτό, θα τεντωθώ και θα κάνω λίγο θόρυβο”. Απλώς δεν μπορείς», αναφέρει από την πλευρά του ο Mescal.

«Νιώθω ότι μερικές φορές, όμως, είναι ένας τυφλός πανικός. Γιατί πιστεύω ότι η υποκριτική έχει την ικανότητα να είναι το πιο ντροπιαστικό πράγμα που κάνει οποιοσδήποτε από εμάς. Και μπορεί να γίνει σε μια στιγμή. Έχω δει ηθοποιούς που πραγματικά θαυμάζω να κάνουν άσχημα, ντροπιαστικά πράγματα. Όταν βρίσκεσαι σε μια σκηνή όπου αυτό είναι έντονο – ας πούμε, αν είσαι γυμνός ή υπάρχει συναισθηματική βαρύτητα σε μια σκηνή – περιέργως, αν συνεργάζεσαι με καλούς ηθοποιούς, μπορείς απλά να πετάξεις μια φούσκα γύρω σας και να το τρομάξεις. Ο Andrew Scott είναι απλώς εξωφρενικά καλός» λέει για τον συμπρωταγωνιστή του.

«Όταν νιώθεις κοντά με έναν ηθοποιό σαν αυτόν, όπως με τον Andrew, έχεις μια πραγματική οικειότητα και μια εμπιστοσύνη που είχα μόνο μερικές φορές – προφανώς με την Daisy [Edgar-Jones] στο Normal People, με τον Andrew και με τη Saoirse στο Foe. Δεν έχει να κάνει με ταλέντο. Η Saoirse και ο Andrew είναι στην πραγματικότητα αρκετά παρόμοιοι. Έχουν τόσο συναισθηματισμό, όπου το μόνο που έχεις να κάνεις, όταν βρίσκεσαι σε σκηνές μαζί τους, είναι να κάτσεις εκεί και να ακούσεις τι λένε. Κανονικά θα βρουν έναν τρόπο να σε ξεκλειδώσουν. Ακούγεται μειωτικό, αλλά δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα όταν δουλεύεις με λαμπρούς ηθοποιούς όπως αυτούς» προσθέτει ο 28χρονος Ιρλανδός για το κινηματογραφικό ντουέτο των δύο που μαζεύει βραβεία.

Το νέο τεύχος του AnOther Magazine κυκλοφορεί σε πρακτορεία ξένου τύπου.