Τον Ιούνιο του 2021, ο φωτογράφος Steve Haining θέλησε να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για την πιο βαθιά υποβρύχια φωτογράφιση μοντέλου. Εκείνη την εποχή, έμοιαζε με το απόλυτο κατόρθωμα της υποβρύχιας φωτογραφίας, ξεπερνώντας τα όρια τόσο της κατάδυσης, όσο και της τέχνης.
Ωστόσο, ο Haining και το μοντέλο Ciara Antoski συνέχισαν να προκαλούν τους εαυτούς τους, σπάζοντας το ρεκόρ ξανά και ξανά. Για την τελευταία τους προσπάθεια, το ζευγάρι πραγματοποίησε μια φωτογράφιση στα 49,80 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Παρά κάποιες αναποδιές που ξέφυγαν από τον έλεγχό τους, από τους ψαράδες που προσέλκυσαν μεγαλύτερα άγρια ζώα στην περιοχή μέχρι τις δυσλειτουργίες της δεξαμενής και ένα τσίμπημα μέδουσας, οι εικόνες δεν είναι μόνο εκπληκτικές, αλλά έχουν και μια φανταστική, απόκοσμη αίσθηση.
Σύμφωνα με τον φωτογράφο, η διάρκεια της φωτογράφισης ήταν 52 λεπτά, συμπεριλαμβανομένων 15 λεπτών στον πυθμένα – πέντε λεπτά περισσότερα από όσα χρειάζονταν για να θεωρηθούν ως ρεκόρ.
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε πέρα από το όριο μη αποσυμπίεσης της κατάδυσης, κάτι που μόνο το 1% όλων των δυτών μπορεί να επιχειρήσει, στο ναυάγιο του Hydro Atlantic, το οποίο βυθίστηκε το 1987 κοντά στο Boca Raton της Φλόριντα.
Ο Haining σχεδιάζοντας το project ερευνά τις τοποθεσίες και τις αναφορές εικόνων που είναι διαθέσιμες. Ωστόσο, δεδομένου του βάθους της τοποθεσίας, δεν υπήρχαν πολλά έγγραφα και φωτογραφίες αναφοράς για το συγκεκριμένο σημείο.
Γι’ αυτό επέλεξε μια αναγνωριστική κατάδυση για να ανιχνεύσει τις τοποθεσίες το πρωί της φωτογράφισης. «Ήταν καλό γιατί η αρχική ιδέα για την τοποθεσία είχε εν μέρει καταρρεύσει από τις φωτογραφίες αναφοράς που χρησιμοποιούσα», λέει ο Haining στο My Modern Met. «Μόλις είχα μια οπτική της τοποθεσίας, μπορούσα να πλαισιώσω τη σύνθεση, να μεταβιβάσω το σχέδιο φωτογράφισης στην ομάδα και να φτιάξω τον φωτισμό εκεί που έπρεπε για να πετύχω τις λήψεις που ήθελα».
Ο σχεδιασμός της φωτογράφισης διήρκεσε περίπου ένα χρόνο, με τη δημιουργική ομάδα, στην οποία συμμετείχε και ο δύτης ασφαλείας τους, ο Ray, να εξερευνά ιδέες σύνθεσης μέχρι και τη στιγμή πριν βουτήξουν από το σκάφος. Η Antoski πέρασε επίσης έναν επιπλέον χρόνο εκπαίδευσης για τη φωτογράφιση – ένας κόπος ακόμη πιο αξιέπαινος, δεδομένου ότι βούτηξε με το κυματιστό, κοντομάνικο φόρεμα που φοράει στις φωτογραφίες, σε αντίθεση με τις πιο προστατευτικές στολές που φορούσαν οι συνάδελφοί της.
Για τον φωτογράφο, το αγαπημένο του στην υποβρύχια φωτογράφιση είναι η πρόκληση του να μην έχεις τον απόλυτο έλεγχο, σε αντίθεση με τις εμπορικές και εκδοτικές λήψεις στις οποίες έχει συνηθίσει.
Πηγαίνοντας κάτω από το νερό, χάνεις την επικοινωνία πέρα από κάποια σήματα με τα χέρια, αφαιρείς την ορατότητα του μοντέλου, προσθέτεις ένα περιβάλλον που είναι δύσκολο να ελεγχθεί, και επιπλέον, χάνεις γρήγορα τα χρώματα κάτω από το νερό όσο πιο βαθιά πηγαίνεις, οπότε το να τα επαναφέρεις σε μια φωτογραφία με φώτα παρουσιάζει τις δικές του προκλήσεις», λέει. «Οι τοποθεσίες στη θάλασσα είναι επίσης πανέμορφα ανέγγιχτα μέρη που προσφέρουν μια προοπτική που δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να βιώσουν, πόσο μάλλον να φωτογραφίσουν, οπότε υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτό».
Τελικά, ο Haining ελπίζει ότι οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι χρειάζεται πολύς κόσμος για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο έργο.
«Ο πραγματικός ήρωας είναι το μοντέλο Ciara Antoski», λέει. «Το μέγεθος της προσπάθειας που κατέβαλε και το μέγεθος της εμπιστοσύνης που είχε σε μένα για να διασφαλίσω ότι θα ήταν ασφαλής και άνετη κατά τη διάρκεια των projects μιλάει πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο για μένα».
Ο φωτογράφος συγχαίρει επίσης όλους όσοι συμμετείχαν στην υλικοτεχνική υποδομή, από την παροχή αέρα στην Antoski μέχρι τον φωτισμό και τον εφεδρικό δύτη ασφαλείας. «Χωρίς μια τέτοια ομάδα φίλων, κανένα από αυτά τα projects δεν θα ήταν εφικτό».
