Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Καθημερινά χιλιάδες γυναίκες παγκοσμίως πέφτουν θύματα κακοποίησης, με τα περιστατικά έμφυλης βίας, στην Ελλάδα, να σημειώνουν τα τελευταία χρόνια δραματική αύξηση, ενώ ήδη μετράμε 14 γυναικοκτονίες μέσα στο 2024, αριθμό υπερδιπλάσιο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Η Ασπασία Θεοφίλου, ιδρύτρια του Strong Me, ενός κινήματος για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας, είναι μία από τις γυναίκες που κατάφερε να διαχειριστεί τις δικές τις εμπειρίες, «πάτησε» γερά στα πόδια της κι ένιωσε την ανάγκη να κάνει κάτι ουσιαστικό για εκείνες τις γυναίκες που δεν έχουν φωνή και ζουν καθημερινά τον εφιάλτη της βίας.

Μιλώντας στο pride.gr εξηγεί γιατί όλες είμαστε εν δυνάμει θύματα, τι χρειάζεται να κάνει μία γυναίκα που έχει πέσει θύμα κακοποίησης, αλλά και πώς μπορεί να τη βοηθήσει ο περίγυρός της.

Υπογραμμίζει, επίσης, πως είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενωθούν όλοι οι φορείς και οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών, ώστε να ασκηθεί πίεση για την αλλαγή του νομικού πλαισίου, ενώ τονίζει πως η νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία» μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά στις ζωές εκατοντάδων γυναικών.

Δραματική αύξηση περιστατικών

Η έμφυλη βία έχει διάφορες μορφές: ενδοοικογενειακή βία, οικονομική αποστέρηση, σεξουαλική και σωματική βία, ψυχολογική κακοποίηση, trafficking, με τα περιστατικά που ακούμε καθημερινά να δείχνουν μία εξαιρετικά ζοφερή εικόνα για τη χώρα μας – και όχι μόνο.

Σύμφωνα με το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ), τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία από την ΕΛ.ΑΣ. που αναδημοσιεύονται στην 4η Ετήσια Έκθεση για τη Βία κατά των Γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΓΓΙΑΔ), του 2023, καταδεικνύουν μια αυξητική τάση του αριθμού των γυναικών επιζωσών ενδοοικογενειακής βίας, του αριθμού γυναικών που έχουν υποστεί βιασμό και των γυναικών θυμάτων γυναικοκτονίας.

Παρά τις ενστάσεις που ακούγονται, η γυναικοκτονία είναι ένα ιδιώνυμο έγκλημα

Επιπλέον, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας και τον αριθμό των επιζωσών γυναικών που απευθύνονται στις διάφορες δομές και όχι στην αστυνομία, ενώ επισημαίνεται ότι, τα στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν πάντα την καταγεγραμμένη έμφυλη βία κατά των γυναικών και όχι την υπαρκτή.

Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια

Για την Ασπασία Θεοφίλου, ιδρύτρια του Strong Me, η έμφυλη βία έχει πάρα πολλές μορφές και είναι εξαιρετικά πολύπλοκη στην αντιμετώπισή της. «Παρόλο που είναι σημαντικό ότι έχει ανοίξει η συζήτηση, και γίνονται φιλότιμες προσπάθειες, το πλαίσιο για την υποστήριξη των γυναικών θέλει ακόμα πολλή δουλειά», παραδέχεται, συμπληρώνοντας πως «οι μηχανισμοί για να βοηθηθούν μαζικά οι γυναίκες δεν υπάρχουν και στην πράξη προκύπτουν πάρα πολλά προβλήματα»

«Για παράδειγμα, δημιουργείται τεράστιο θέμα, τα τελευταία χρόνια, με τον νόμο Τσιάρα (Νόμος 4800/2021): πολλά παιδιά κακοποιούνται μέσα στην οικογένεια και είναι εντελώς απροστάτευτα από την υποχρεωτική συνεπιμέλεια που δεν εξαιρεί την ενδοοικογενειακή βία, με αποτέλεσμα να έχουμε φρικαλέες αποφάσεις που δεν μπορούμε να  αντιστρέψουμε, και τα παιδιά να βρίσκονται στο έλεος των κακοποιητών».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Strong Me (@strongme_woman)

Είμαστε όλες οι γυναίκες εν δυνάμει θύματα

Η έμφυλη βία αφορά όλα τα κορίτσια και τις γυναίκες (cis και τρανς) ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, μόρφωσης, επαγγέλματος. Η βία και οι διακρίσεις κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο που διαπερνά κοινωνικές-ταξικές, ηλικιακές, πολιτισμικές και άλλες διαφοροποιήσεις και εδράζεται σε κυρίαρχα στερεότυπα και προκαταλήψεις γύρω από το φύλο και την ταυτότητα του φύλου, τους έμφυλους ρόλους και τη θέση των γυναικών στην κοινωνία.

Αυτά τα πατριαρχικά, σεξιστικά και τρανσφοβικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις διαιωνίζονται και ανάπαράγονται στην οικογένεια, την εκπαίδευση, τον λόγο των ΜΜΕ και των θεσμικών φορέων και καταλήγουν στις έμφυλες διακρίσεις, τη σεξιστική ρητορική και την έμφυλη βία κατά των γυναικών.

Για την Κα Θεοφίλου, είμαστε όλ@ μεγαλώμέν@ σε πατριαρχικές κοινωνίες εδώ και πολλά πολλά χρόνια. «Πατήρ και αρχή ισούται πατέρας και εξουσία. Ο άνδρας λοιπόν είναι αυτός που έχει την εξουσία και που μπορεί να αποφασίσει για τη γυναίκα. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως, μέχρι το 1984, στην Ελλάδα οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να κρατήσουν το επώνυμό τους, οπότε αρχικά ανήκαν στον πατέρα και έπειτα στον σύντροφό τους».

Η ιδρύτρια του Strong Me παραδέχεται πως, ακόμα και σήμερα, στη χώρα μας δεν υπάρχει πραγματική ισότητα: «Η Ελλάδα από την 27^η πήγε στην 24^η θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα θέματα ισότητας των φύλων. Έχουμε ακόμη πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι».

Για την ίδια, εάν δεν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τη γυναίκα ως έναν ελεύθερο άνθρωπο που μπορεί να αποφασίζει για τον εαυτό της, να έχει τις ίδιες εργασιακές ευκαιρίες, και το φύλο της να μην καθορίζει τις επιλογές και τον τρόπο ζωής της «τότε τη βάζουμε σε μία υποδεέστερη θέση, όπου ο άνδρας μπορεί να ασκεί εξουσία πάνω της», όπως αναφέρει.

Διαβασε ακομα

Την 25η Νοεμβρίου βγαίνουμε στον δρόμο για τις 13 γυναίκες-θύματα γυναικοκτονιών στη χώρα

Η νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία

Τα τελευταία χρόνια, επανέρχεται συχνά στον δημόσιο διάλογο από κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και από φορείς της κοινωνίας των πολιτών, το αίτημα για νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία». Οι αρμόδιοι θεσμικοί φορείς έχουν ήδη τοποθετηθεί επί του θέματος, εντούτοις ο σχετικός δημόσιος διάλογος παραμένει σε εξέλιξη.

«Είναι απαραίτητη η νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας ως ιδιώνυμο έγκλημα γιατί, παρά τις ενστάσεις που ακούγονται, η γυναικοκτονία είναι ένα ιδιώνυμο έγκλημα. Όταν έχουμε 50.000 γυναικοκτονίες ετησίως σε όλο τον κόσμο – σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά του ΟΗΕ, είναι αστείο να πιστεύουμε ότι δεν θέλουν ειδική μεταχείριση αυτές οι δολοφονίες», αναφέρει η Κα Θεοφίλου.

Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες γυναικοκτονίες συμβαίνουν όταν τα θύματα αποφασίζουν να φύγουν από μία κακοποιητική σχέση. Ο θύτης θεωρεί πως έχει εξουσία πάνω τους

Στα ερωτήματα που θέτουν μερικοί «Γιατί να θεσπιστεί νομικά ο όρος;» ή «Έχει μεγαλύτερη αξία η ζωή των γυναικών από των ανδρών;», η ιδρύτρια του Strong Me ξεκαθαρίζει πως όταν μιλάμε για γυναικοκτονία, εννοούμε ένα έγκλημα με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

«Όταν σε μια τράπεζα μπει κάποιος με ένα όπλο και σκοτώσει δύο άντρες και δύο γυναίκες, εκεί δεν έχουμε γυναικοκτονία», αναφέρει, συμπληρώνοντας πως η γυναικοκτονία είναι ένα σεξιστικό έγκλημα το οποίο συμβαίνει λόγω της διάκρισης του φύλου.

Πες το με το όνομά του: Είναι γυναικοκτονία!

Για την ποινική αναγνώριση της γυναικοκτονίας, μπορείς να υπογράψεις εδώ.

«Εάν δεν μπορώ να σε έχω εγώ, δεν θα σε έχει κανένας»

«Οι γυναίκες δολοφονούνται επειδή είναι γυναίκες και επειδή ο θύτης θεωρεί ότι έχει εξουσία πάνω τους. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες γυναικοκτονίες συμβαίνουν όταν τα θύματα αποφασίζουν να φύγουν από μία κακοποιητική σχέση, και ο πρώην ή νυν σύντροφος-σύζυγος δεν αναγνωρίζει αυτό τους το δικαίωμα και σκέφτεται με τη λογική ‘Εάν δεν μπορώ να σε έχω εγώ, δεν θα σε έχει κανένας’», λέει η ιδρύτρια του Strong Me.

Για την Κα Θεοφίλου, η γυναικοκτονία είναι η τελική πράξη μίας σειράς «μικρότερων» πράξεων βίας. «Πρόκειται για γυναίκες που ζουν μέσα στην κακοποίηση και κάποια στιγμή ‘ξεφεύγει’ η κατάσταση γιατί είτε δεν συμμορφώνονται με αυτό που θέλει ο σύντροφός τους για εκείνες είτε γιατί επιλέγουν να φύγουν και να ζήσουν μια ζωή μακριά από την κακοποίηση».

Θα πρέπει να γίνεται αξιολόγηση κινδύνου, ώστε να μπορούν πραγματικά να προστατεύονται τα θύματα

Επιπλέον, η γυναικοκτονία περιλαμβάνει και τα εγκλήματα τιμής, «για παράδειγμα, όταν ένα κορίτσι στην Ινδία ή αλλού που πέφτει θύμα βιασμού και δολοφονείται από τα αρσενικά της οικογένειας γιατί ‘επέτρεψε’ να την ατιμάσουν».

«Είναι ακόμη ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων: πολλά νεαρά κορίτσια πεθαίνουν αβοήθητα διότι κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι αυτό είναι το ‘σωστό’, ώστε να μην νιώθουν ερωτική επιθυμία και να εκτελούν απλώς, όπως οφείλουν ως ‘σύζυγοι’ το αναπαραγωγικό τους καθήκον».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Strong Me (@strongme_woman)

Αρκούν οι αυστηρότερες ποινές για τους κακοποιητές;

Οι αυστηρότερες ποινές από μόνες τους δεν αρκούν, σύμφωνα με την Κα Θεοφίλου: «Η αντιμετώπιση των θυτών είναι κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά τους θεσμούς. Το να συλλαμβάνει η αστυνομία κάποιον – όταν συλλαμβάνεται πραγματικά και δεν αφήνεται ελεύθερος με αναστολή – δεν σημαίνει ότι τα θύματα είναι ή νιώθουν ασφαλή».

Η ιδρύτρια του Strong Me τονίζει πως θα πρέπει να γίνει σοβαρή μελέτη και να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο αντιμετώπισης των θυτών προς τη σωστή κατεύθυνση.

«Θα πρέπει να βρεθούν οι μηχανισμοί και να γίνεται αξιολόγηση κινδύνου, ώστε να μπορούν πραγματικά να προστατεύονται οι γυναίκες. Αυτά όλα έχουν τεθεί από την Ομάδα εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας (GREVIO) – όμως ακόμη η Πολιτεία δεν έχει συμμορφωθεί πλήρως με τις συστάσεις που έχουν γίνει».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Strong Me (@strongme_woman)

Εκστρατείες χωρίς οργανωμένο σχέδιο

Όπως αναφέρει το ΚΕΘΙ, η Πολιτεία μέσω των δομών του Δικτύου της ΓΓΙΑΔ για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας κατά των γυναικών, υλοποιεί ποικίλες δράσεις – ενημερωτικές εκδηλώσεις, εργαστήρια, δικτυώσεις, διανομή ενημερωτικού υλικού – ενδυνάμωσης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης μαθητών/-τριών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκπαιδευτικών, γονέων και μελών συλλόγων γονέων και κηδεμόνων πάνω σε θέματα πρόληψης και αντιμετώπισης της έμφυλης βίας κατά των γυναικών.

Ωστόσο, η Πολιτεία για την Κα Θεοφίλου πρέπει πάνω από όλα να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα της έμφυλης βίας με διατομεακή διασύνδεση.

«Είναι επιτακτική ανάγκη να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συζητήσουν όλα τα υπουργεία και οι αρμόδιοι φορείς, έτσι ώστε επιτέλους να μπορεί μία γυναίκα να πηγαίνει να δώσει κατάθεση στην αστυνομία και να ενημερώνονται ταυτόχρονα όλες οι υπηρεσίες για να αντιμετωπισθεί ένα περιστατικό, χωρίς να ‘σέρνουμε’ το θύμα από ‘δω κι από εκεί και να το αναγκάζουμε να μιλά ξανά και ξανά για την εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία».

Η γυναίκα τίθεται σε κίνδυνο εάν μιλήσει τη λάθος στιγμή με τον λάθος τρόπο, χωρίς να ξέρει τα επόμενα βήματα

Κάτι τέτοιο, όπως λέει η ίδια, θα βοηθήσει στη γρήγορη αντιμετώπιση μία υπόθεσης, στην παράκαμψη της γραφειοκρατίας και θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο προστασίας, ενώ θα αποτρέψει, σε σημαντικό βαθμό, τον δευτερογενή επανατραυματισμό των γυναικών.

«Οι καμπάνιες, αν και σημαντικές, από μόνες τους, δεν φτάνουν! Είδαμε την καμπάνια ‘Μίλα! Δεν είσαι μόνη σου’, όμως το να μιλήσει απλώς μία γυναίκα αν δεν υπάρχει ένα σαφές πλάνο ασφαλούς απομάκρυνσης από την κακοποιητική σχέση, δεν αρκεί: η γυναίκα τίθεται σε κίνδυνο εάν μιλήσει τη λάθος στιγμή με τον λάθος τρόπο, χωρίς να ξέρει τα επόμενα βήματά της», αναφέρει η ιδρύτρια του Strong Me.

Αυτό που θα είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για τις επόμενες γενιές, σύμφωνα με την Κα Θεοφίλου, είναι να επενδύσει η Πολιτεία 100% στην εκπαίδευση και την ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με τον σωστό τρόπο, ώστε τα παιδιά – εφόσον έχουμε εκπαιδευτεί και οι ενήλικες, από το ξεκίνημα της ζωής τους, να εκπαιδεύονται σύμφωνα με τις αρχές της ισότητας.

«Κάτι τέτοιο θα είχε προεκτάσεις και πέρα από την έμφυλη βία – γιατί αυτό θα βοηθήσει να καταπολεμήσουμε όλα τα είδη βίας, είτε μιλάμε για ρατσιστική, οπαδική ή βία ανηλίκων. Πρέπει να επενδύσουμε στην πρόληψη και να μην ψάχνουμε μονίμως για εκ των υστέρων λύσεις με καταστολή. Η καταστολή θα γεννήσει και άλλη βία. Η βία όταν αντιμετωπίζεται με βία, πολλαπλασιάζεται», παραδέχεται.

Διαβασε ακομα

Ένας εφιάλτης χωρίς τέλος που γιγαντώνεται η ενδοοικογενειακή βία στη χώρα

Επιμόρφωση ατόμων σε επιτελικές θέσεις

Το θέμα της επιμόρφωσης των ατόμων είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι κάτι από το οποίο «πάσχουμε πολύ σοβαρά στην Ελλάδα», όπως αναφέρει η Κα Θεοφίλου. «Το θέμα της εκπαίδευσης των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τα θύματα είναι καίριας σημασίας», σημειώνει.

«Θα πρέπει να μπει στον βασικό κορμό των σπουδών των εκπαιδευτικών, των αστυνομικών και πολλών άλλων, ενώ χρειαζόμαστε εκπαίδευση και στις εισαγγελικές αρχές. Οι άνθρωποι αυτοί οφείλουν να είναι ενημερωμένοι για το θέμα του επανατραυματισμού των θυμάτων, για το τι ακριβώς είναι η έμφυλη βία και για την πολυπλοκότητά της».

Να δίνεται κατάθεση στην αστυνομία και να ενημερώνονται ταυτόχρονα όλες οι υπηρεσίες για να αποφεύγεται ο δευτερογενής επανατραυματισμός του θύματος

Η ιδρύτρια του Strong Me τονίζει πως, θα πρέπει να δημιουργούμε ένα ασφαλές περιβάλλον σε κάθε υπηρεσία, ακόμα και μέσα σε ένα αστυνομικό τμήμα γιατί, πολλές φορές, και μόνο η εικόνα ενός ένστολου σε συνδυασμό με τις δεύτερες σκέψεις που μπορεί να κάνει το θύμα ενδεχομένως να λειτουργήσουν  αποτρεπτικά για τις γυναίκες και τα θύματα γενικότερα.

«Πρέπει αυτά τα θέματα να μπουν στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, σε όλες τις σχολές γιατί με διήμερες και τριήμερες εκπαιδεύσεις δεν λύνεται το θέμα», αναφέρει η Κα Θεοφίλου, συμπληρώνοντας πως η επιμόρφωση θα πρέπει να είναι συνεχής, αφού προκύπτουν νέα είδη βίας, όπως η βία στο διαδίκτυο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ΚΕΘΙ (@kethigr)

Τι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες-θύματα κακοποίησης

«Θα συμβούλευα τις γυναίκες, όταν αποφασίσουν να μιλήσουν, να απευθυνθούν σε κάποιον από τους οργανισμούς, ώστε να πάρουν σωστή καθοδήγηση για το ποια βήματα να ακολουθήσουν. Η γυναίκα θα πρέπει, όταν αποφασίσει να απομακρυνθεί, να έχει ταυτόχρονα ψυχολογική υποστήριξη γιατί, πολλές φορές, θα βρεθεί στη θέση να πάρει δύσκολες αποφάσεις και θα αμφιταλαντευθεί, καθώς όλες αυτές οι κινήσεις συχνά φαίνονται ‘βουνό’ – δεν είναι καθόλου εύκολη η διαδικασία», αναφέρει η Κα Θεοφίλου.

Κάθε ενήλικη γυναίκα που έχει υποστεί οποιαδήποτε μορφής βία ή διάκριση, μπορεί να απευθυνθεί στην 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900

Για την ίδια, ένα θύμα κακοποίησης καλό είναι να απευθύνεται σε οργανισμούς ή γραφεία ενδοοικογενειακής βίας, για να λάβει τις απαραίτητες νομικές συμβουλές πριν ξεκινήσει να κάνει τα βήματα ώστε να γίνουν όλα σωστά. «Οι οργανισμοί είναι εκείνοι που θα την καθοδηγήσουν με πρώτο και κύριο κριτήριο την ασφαλή απομάκρυνση της ίδιας και των παιδιών της».

Σημειώνεται πως κάθε ενήλικη γυναίκα που έχει υποστεί οποιαδήποτε μορφής βία ή διάκριση, μπορεί να απευθύνεται στην 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 ή σε ένα από τα 44 συμβουλευτικά κέντρα γυναικών του ΚΕΘΙ, των Δήμων και της ΓΓΙΑΔ και να λάβει απολύτως δωρεάν και με πλήρη διασφάλιση της ανωνυμίας της υποστηρικτικές υπηρεσίες από έμπειρα και εξειδικευμένα στελέχη, ενώ εφόσον επιθυμεί να καταγγείλει το περιστατικό, μπορεί να πάει σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα.

Επιπλέον, χρήσιμες και πρακτικές πληροφορίες και κατευθυντήριες γραμμές για την κατάλληλη αντίδραση σε περιστατικά έμφυλης βίας είναι διαθέσιμες στο ενημερωτικό φυλλάδιο του ΚΕΘΙ «Κι όμως, μπορείς να ζεις ελεύθερη από τον φόβο της βίας».

Το φυλλάδιο είναι διαθέσιμο δωρεάν σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, στην ιστοσελίδα του φορέα www.kethi.gr

Πώς βοηθάμε ένα θύμα κακοποίησης

Η Κα Θεοφίλου είναι κατηγορηματική: Δεν πιέζουμε ποτέ ένα θύμα να πάει να κάνει καταγγελία και δεν λέμε ποτέ «Γιατί δεν φεύγεις;», «Σήκω φύγε» ή «Βρίσκεσαι σε κίνδυνο».

«Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κάνουμε το άτομο αυτό να κλειστεί στον εαυτό του. Πρέπει να σεβόμαστε πάντα τον βαθμό ετοιμότητας του θύματος και να είμαστε υποστηρικτικοί. Όταν πέσει στην αντίληψή μας κάτι, λέμε στο θύμα ότι είμαστε δίπλα του για οτιδήποτε χρειαστεί».

Η πιο σημαντική κουβέντα για την ιδρύτρια του Strong Me είναι να πούμε: «Κράτα το νούμερο του τηλεφώνου μου και επικοινώνησε όταν χρειαστείς βοήθεια!».

Δεν πιέζουμε ποτέ ένα θύμα! Λέμε «Είμαι εδώ για ‘σένα όποτε με χρειαστείς ή θελήσεις να μιλήσεις»

Δεδομένου ότι το θύμα δεν είναι πάντα έτοιμο να παραδεχτεί την αλήθεια, συχνά – και παρόλο που τα σημάδια είναι ορατά – μπορεί να απαντήσει λέγοντας «Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς!» ή «Είμαι μία χαρά!».

Ωστόσο, σε δεύτερο χρόνο και ειδικά όταν δείχνουμε ότι είμαστε εκεί, έτοιμ@ για να ακούσουμε και να στηρίξουμε το θύμα, μόλις η κακοποιημένη γυναίκα αισθανθεί έτοιμη, θα επικοινωνήσει εκείνη, από μόνη της.

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο και πολύπλοκο για μία γυναίκα να παραδεχτεί πως κακοποιείται και να κατανοήσει ότι υπάρχει διέξοδος από αυτό που ζει. Οπότε αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να της πούμε ότι ‘Είμαι εδώ για ‘σένα όποτε με χρειαστείς’», λέει η Κα Θεοφίλου.

Είσαι αυτόπτης ή αυτήκοος μάρτυρας;

Στην περίπτωση που γίνεις μάρτυρας κακοποίησης κάποιου ατόμου, είναι σημαντικό να ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις ανώνυμη καταγγελία.

Δεν αφήνουμε ποτέ ένα κακοποιημένο άτομο αβοήθητο. Η ανώνυμη καταγγελία σώζει ζωές!

«Ο κόσμος είναι λογικό να φοβάται – όμως θερμή παράκληση: μην αφήνουμε ένα κακοποιημένο άτομο αβοήθητο», λέει η Κα Θεοφίλου.

«Αύριο μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση τους. Ένα τηλεφώνημα μπορεί να σώσει τη ζωή μίας γυναίκας και να βοηθήσει την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών της. Όλοι μπορούμε να γίνουμε η αιτία να δει το φως μία γυναίκα που ζει σήμερα στο σκοτάδι. Ανώνυμη καταγγελία! Μπορεί να σώσει ζωές».